Тағдырластарына қамқор волонтер

Қазақстанның Еңбек Ері Құралай Байменованың бастамасымен ашылған «Д.А.Р.» еріктілер клубын білмейтін ақтөбеліктер аз. 2007 жылдан бері әдемі ұғымдар – достық, адалдық, рақымшылықты ту етіп келе жатқан белсенділерді сөз еткенде, Марал Нұралина еріксіз ойға оралады. Өйткені ол – қоларбада отырған мүмкіндігі шектеу­лі жандарға жастайынан қолғабыс танытып, ақысыз көмек – еріктілік қызметті көрсе­тіп жүрген үлкен жүректі адам, жоғарыда аталған ұйымның жетекшісі. Кейіпкеріміз­дің өзіне ғана тән ерекшеліктері де жоқ емес. Ақтөбедегі тәжірибелі волонтер қызға ­арнайы тоқталып отырғанымыз да сондықтан.

Алғашында «Ақтөбе қалалық сал ауруына шалдыққан азаматтарды қолдау қоры» қоғамдық бірлестігінде ерікті болған, сол арқылы жүріп-тұруы қиын адамдарға жәр­демдескен Марал – «Д.А.Р.» клубын құру­шылардың бірі. Бұл салаға оның жолдан қосыл­мағанын, үлкен дайындықпен келгенін айтпай кетуге болмайды.

– 2007 жылы АҚШ-тың Қазақстандағы өкілдігі – Бейбітшілік корпусы ұйымының шетелдік еріктісіне куратор атандым. Оны­мен кездеспестен бұрын Алматы қаласына барып, арнайы курстан өттім. Семинарларға қатыстым. Тек қана ағылшынша сөйлейтін Перри Тейчердің басты мақсаты – Құра­лай Базарбайқызы ашқан бірлестіктің жұ­мы­сымен танысу, мұндағы денсаулығы дім­кәс адамдардың жағдайын білу. Әуелде екеуміздің өзара түсінісуіміз қиынға соқ­қанын жасырмаймын, тек ым-ишарамен «әңгімелесіп» жүрдік. Бірақ «Қалауын тапса, қар жанады» деген рас екен. Бұл менің волонтерлер жұмысына одан сайын етене араласуыма да септігін тигізді. Іле-шала өз ұйымымыз ашылды, – деп өткен күндерді үлкен тебіреніспен еске алды Марал.

Ұлттық волонтерлік желісінің құрамына кіретін «Д.А.Р.» еріктілер клубының қазір­гі таңда 120 мүшесі бар. 14 пен 75 жас ара­лығындағы волонтерлердің көшбасшысы Марал үшін әрқайсысының орны бөлек. Ал бірлесіп атқарған жұмыстарға ол ерекше екпінмен тоқталады. Айталық, ұйымның ең алғашқы жобасы – «Алтын жүрек» акциясы аясында мүмкіндігі шектеулі балаларды тәрбиелеп отырған ата-аналар қолдау тапса, «Спорттық волонтерлік», «Әлеуметтік туризм», «Біз біргеміз!», т.б. жобалары тірек-қимыл жүйесі бұзылған ақтөбеліктердің бір сәтке болса да көңілін аулауға һәм сергітуге бағытталған. Бұлардың барлығы – жыл са­йын өт­кізілетін, әбден дәстүрге айналған жобалар.

«Әлі де жүзеге аса қоймаған жоба-жос­парлар бар, әрине. Өңірде еріктілердің лагері ұйымдастырылса, арнаулы топтағылардың арасында хоккей ойындары өткізілсе, керемет болар еді. Бәрінен бұрын, волонтерліктің қыр-сырын үйрететін, оның мән-маңызын жете түсіндіретін арнаулы бағдарламалар қолға алынса екен. Білікті мамандар семинарлар өткізуі керек. Олар барлығының бі­рінші кезекте жүрек қалауымен, риясыз жасалатынын ұғындырса екен дейсің ғой. Әйтпесе, бізде әлі күнге еріктілер ту­ралы дұрыс түсінік қалыптаспаған. Көз­бояушылыққа салынудан сақтансақ, топ бо­лып жүруді волонтерлік демесек, бұл қоз­ғалыс дами түседі», – дейді сөз арасында әңгімелесушіміз.

Орталық белсенділері талай респуб­ли­калық байқаулардан жүлдемен оралып жүр. Мәселен, елордада өткен «Үздік волонтер» сайысында «Волонтерлік бойынша үздік жоба» аталымы бойынша «Д.А.Р.»-дың жас­тары өзгелерден оқ бойы озып шығып, Білім және ғылым министрлігі тарапы­нан диплом мен бағалы сыйлыққа ие болды. Былтыр клубтың үйлестірушісі Гауһар Жұ­ма­ғазиеваны Президент Қасым-Жомарт Тоқаевтың өзі марапаттады. Соны­мен бірге ұйым көптеген халықаралық, республикалық қозғалыстардан жемісті жұмысы үшін алғыс хаттар алғанын айта кеткеніміз абзал. Об­лыстағы ең белсенді еріктілер ұйымының арқа­сында отбасылы болып жатқандар да аз емес... Жансат-Мақпал, Серік-Лунара, Нысанбек-Тұрсынай, басқа да жұптар – игі­лікті істі атқара жүріп табысқандар.

Маралдың да жетістіктері бірталай. Оның ерікті болумен шектелмей, жастармен жұ­мыс жасайтын тренер һәм ментор, еліміздің батыс аймақтары бойынша өткізілген сұлулық байқауында «Сүйкімді ару» атанғанын, университетті үздік бітірген маман екенін кел­тіре кетейік. II топтағы мүгедек жан үшін бұл айтуға тұрарлық асулар емес пе?! Көп­шілік тағдырластары секілді үйде отырып қалмай, қайта айналасындағы адамдарға қол ұшын созатын волонтер қыздың өмірге деген құлшынысы шынымен ерекше. Ол – сондай-ақ жеңіл атлетика бойынша паралимпиада­лық ойындардың II дүркін күміс жүлдегері, арба­дағы биден Ақтөбеде өткен байқаудың жеңімпазы.

– Менің бір өзгеше қырым Ақтөбе облысында тұңғыш рет шетелдік волонтердің ­кураторы болғаным шығар. Яғни соның әсе­рінен өзгелермен қазақ, орыс және ағыл­шын тілдерінде қатар сөйлесуге дағдыландым. Әйтпесе әлеуметтік волонтерлік бағытын ұстанғандардың бірімін. Өзім де бала жас­тан мүгедек болғандықтан, дене бітімінде өзгешелік бар адамдардың мұң-мұқтажын жақсы түсінемін.

Мұндай топтағы кісілермен жұмыс істеу қиын, олар ашушаң келеді деген пікір­мен келіспеймін. Бәрі адамның өзіне байла­нысты. Дегенмен мүмкіндігі шектеулі аза­маттарға ерікті болу үшін де айрықша қа­білет керек. Мінез-құлқын түсініп, психолог болуың шарт. Ал бұл оңай шаруа емес, – деп сыр ақтарды «Д.А.Р.» еріктілер клубының жетекшісі.

Дереккөз: https://egemen.kz/article/255580-taghdyrlastaryna-qamqor-volonter